Statistieken
ADHD komt bij slechts 1% van de allochtonen voor. Dit verschil komt doordat er sprake is van onderdiagnostiek; niet alle gevallen worden ontdekt. De oorzaak van het geringe aantal diagnosen is de taalbarrière en culturele verschillen. Daarnaast is de kennis van ADHD onder allochtonen gering.
In andere culturen wordt de opvoeding van kinderen bekeken vanuit de hele gemeenschap. Er wordt dus gemakkelijk kritiek geuit naar met name de moeder, die het kind probeert op te voeden met respect voor ouderen en goede omgangsvormen. Dit gebeurt nog vaker als de moeder werkt, ze hoort immers voor een goede opvoeding te zorgen. Als gevolg van de schaamtecultuur heeft men liever niet dat anderen zien dat er iets mis is in het gezin. Een leerkracht die druk gedrag signaleertkan dus op weerstand stuiten bij de ouders.
In enkele gevallen schrijft de leerkracht zelf de problemen toe aan de cultuurverschillen.
De weg naar de hulpverlening is door de taalproblemen lastiger. Daar komt bij dat niet-westerse patienten hun klachten vaak anders formuleren. De psychische klacht wordt niet genoemd, maar de bijbehorende fysieke symptomen, zoals hoofdpijn.
Allochtone ouders betrekken bij het onderwijs
Uit bovenstaande blijkt dat het van groot belang is dat de signalering van ADHD onder allochtonen kinderen verbetert. Omdat allochtone ouders relatief weinig gedragsproblemen signaleren, is de voorlichting aan deze groep erg belangrijk.
Hier volgt een lijst met mogelijke (preventieve) activiteiten om allochtone ouders meer te betrekken bij het onderwijs. Bij het organiseren en uitvoeren van de activiteiten zal steeds bedacht moeten worden in hoeverre er tolken nodig en wenselijk zijn.
Activiteiten om allochtone ouders te betrekken bij het onderwijs(.doc)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten