Geschiedenis van ADHD

Beschrijvingen van drukke en onstuurbare kinderen bestaan al sinds 1847. De Duitse arts Hofmann schreef in zijn boek “Struwel Peter” (Piet de Smeerpoets) over “Zappel Philip, oftewel ongedurige Philip. Na 1900 raakte men steeds meer geïnteresseerd in het verband tussen bepaalde hersenaandoeningen/ beschadigingen en gedrag. In 1902 schetste de Londense kinderarts Still het hyperactieve en impulsieve gedrag van 20 kinderen en verklaarde de gedragsproblemen van deze kinderen vanuit een organische hersenafwijking die ofwel was geërfd of opgelopen door een trauma rond de geboorte. Rond 1950 noemde men de aandoening van kinderen die beweeglijk en impulsief gedrag en concentratieproblemen vertoonden Minimal Brain Damage, kortweg MBD. Men vermoedde een hersenbeschadiging als oorzaak van het problematische gedrag. In de jaren zestig werd steeds meer getwijfeld aan hersenschade als enige oorzaak. De D van Damage werd vervangen door de D van Dysfunction. Na 1988 spreekt men over ADHD. De term die nu nog steeds wordt gehanteerd.